دیگه ایونت ها برام معنی ندارن. یعنی ذوقی ندارم. حسی ندارم. چارشنبه سوری، عید، مراسم ختم، مراسم تولد، عروسی، تبریکات، مهمونی، احتمالا فارغ التحصیلی و دفاع و... هیچ کدوم. هیچی. همشون هر چقدر هم جدید و نو باشن واسم حس روزمرگی دارن. همون حس های قدیمی، لبخندهای تکراری، حس های تکراری. دلم حس تازه میخواد. هوای تازه. یه باد، یه نسیم. زندگی برام حس کرختی داره. هیچی نو نیست. آدما نو نیستن. روابط های اجتماعی همه قدیمی. آدما قدیمی ان. حتی تعریف کردن ها. دیگه ذوق نمیکنم، دروغه اگه بگم هیچوقت ذوق نکردم، میکردم، دیگه نه ولی. دیگه تکراری شده. دوست دارم برم قبرستون گریه کنم خالی شم. پر شدم. کسی که پر میشه باید خالی شه. مگرنه میترکه. قبرستون جای خوبی واسه گریه کردنه. دوست ندارم چسناله کنم. اصلا.
فقط یه حس نو میخوام. یه هوای تازه...
من امروز رفتم قبرستون... قبرستون دیگه تنها جاییه که یه کم سردردم رو کم می کنه...این ایونت ها که می گی خیلی ساله برای منم دیگه معنی ندارن... دیگه باید سرم رو بکوبم تو دیوار... سرم درد می کنه... فکر نمی کردم یه روزی که فکر و خیال هم باعث سردرد بشه... ولی الان سردردم نشون داده همه چی ممکنه بشه...
خوش به حالت. قبرستون رفتن رو میگم...
http://chasbandegihaye-roohe-ma.blogsky.com/1390/01/20/post-190/
عالی بود
سلام
همه مون یه جورایی توی روزمرگی غرق شدیم، اما مطمئنم می تونین یه دریچه بین همون روزمرگی ها پیدا کنید،فقط کافیه یکم بیشتر اراده کنین...قبرستون دیگه چرا؟مرد هم گریه نمی کنه هیچ وقت،همیشه این یادتون باشه،گریه مال ما خانوم هاست
سلام
نگو این حرفو. بیتا. چرا مرد گریه نمیکنه؟
قبرستون واسه خالی شدن جای خوبیه.
فعلا که همه چی رو دایورت کردم...
به هر حال ممنونم :)
این ایونت ها واسه منم خیلی وقته بی اهمیت شدن.همش واسم تشریفاتی هستن،فقط یه مراسم نمادین پوچ که بی مزه هستن واسم.چه مراسم عیدش،چه مراسم مذهبی مثل مراسم عاشورا